به خواهش زیستنم تعبیر نمای

که قبل ازین اندوهم

به التماس مرگ رفته بود

من توشه ی دلم را

به خزانه ی کوچک امیدی می بخشم

و با بالاتر از آن زندگی ام را

به فسرده غنچه ی بجای مانده از دست تطاول

هدیه می دهم

خدایا امروز که شادم

خوشحالی ام را ببخش

فردا که نمی دانم چه سانم

امید بودنم را.