شعر محرم

بانو هزار خطبه فدای صدایتان

تا نخلهای کوفه بیفتد به پایتان

وقتی که از گلوی خدا حرف میزنید

گل میکند گلوی قناری برایتان

بانو برای چشم شما گریه خوب نیست

خون حــــســــــیـــن (ع) میچکد از گریه هایتان

در نامه ای برای برادر نوشته اید

هفتاد خون خاطره نذر عبایتان

بانو شما الهه آب و شقایقید

لطفاً دعا کنید ببارد هوایتان

زخمی که سوز میکند از اخم آفتاب

زخمی شفا گرفته ی سحر دعایتان

بانو شما عروس ... برادر کجاست پس ؟

نی ، میزند در عقد شما نینوایتان

بانو محرم است و شما سخت خسته اید

من التماس ... آب بیارم برایتان

 

ورود به کربلا

اینجا بهشت سرخ بدن‎های بی سر است 

                   اینجا نگارخانه‎ی گل‎های پرپر است

اینجا منا و مشعر و بیت الحرام ماست                                   

                  اینجا حریم قرب شهیدان داور است

اینجاست قتلگاه شهیدان راه حق                                                 

                اینجا مزار قاسم و عباس و اکبر است

اینجا به جای جامه‎ی احرام ما به تن                                                  

             زخم هزار نیزه و شمشیر و خنجر است

اینجا دو طفل زینبم افتد به روی خاک                                                    

             اینجا به روی سینه‎ی من قبر اصغر است

اینجا برای پیکر صد چاک عاشقان                                                      

             گرد و غبار کرب و بلا مُشک و عنبر است

اینجا چو آفتاب سرم بر فراز نی                                                          

               بر کودکان در به درم سایه گستر است

اینجا تنم به زیر سم اسب، توتیا                                                            

               اینجا سرم به دامن شمر ستمگر است

اینجا به جای جای گلوی بریده‎ام                           

                 گلبوسه‎های زینب و زهرای اطهر است

اینجا به یاد العطش کودکان من                                           

                  هر صبح و شام دیده‎ی میثم، ز خون  تر است

 

                                                                                                                      "غلامرضا سازگار"